Opgegroeid in de prille jaren na de 2e wereldoorlog staat mij de herstelfase, de wederopbouw, nog vers in het geheugen gegrift. Europa was verscheurd en verdeeld en armoede heerste. De handen werden ineengeslagen om de boel weer op gang te krijgen. België, Nederland en Luxemburg sloten een overeenkomst om de landsgrenzen van ondergeschikt belang te maken en Douane en paspoortcontrole werden afgeschaft zodat het reizen en handelen tussen de 3 landen vereenvoudigde en sneller verliep. De eerste steen werd gelegd voor de latere EU, de Benelux was een feit. Dit maakte het ook mogelijk om over de 'grens' je eieren te kopen als die daar een paar centen goedkoper waren. En ook de automobilisten in de grensstreken gingen voor een dubbeltje minder even bij de buren tanken.. En behalve een file bij een pompstation of wat foutparkeerders bij een bouwmarkt viel het met de wederzijdse overlast eigenlijk best wel mee.
Toen ik als jonge tiener begin jaren 60 mijn eerste schoolreisje naar België maakte was ik best teleurgesteld dat er geen slagboom en geen enkele bemande controlepost meer aanwezig was, ik had niet het gevoel in het buitenland te zijn aangekomen en dan spreken ze ook nog eens Nederlands natuurlijk...;-).
Dit concept bleek zo succesvol dat andere Europese landen in het belang van handel en samenwerking hun landsgrenzen ook opengooiden. De zuidelijke helft van Limburg dat als een wig tussen België en Duitsland doorloopt, vormde zo een drielandengebied waar veel internationaal verkeer ontstond dat zonder belemmering en oponthoud de provincie doorkruiste. De Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, in 1958 gevormd door de zes landen, België, Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Nederland, en de invoering van de Euro als betaalmiddel zorgde voor een nog vrijere handel die de grenzen steeds meer deden vervagen. Europa werd één, een paspoort was niet meer nodig, een geldige ID kaart was al voldoende om alle EU lidstaten probleemloos te bezoeken.
Je zou verwachten dat in de loop der jaren de zaken steeds soepeler en toleranter zouden gaan verlopen, echter niet in Maastricht waar sinds de installatie van een nieuwe burgemeester in 2010 de regelgeving voor buitenlanders binnen anderhalf jaar werd gewijzigd van 'tolerant en gedoogd' naar 'discriminerend en illegaal'.
Volgens burgemeester Hoes hebben buitenlanders geen recht om in Nederland inkopen te doen..
Dat heeft veel kwaad bloed gezet bij zowel de niet-Nederlanders als bij de plaatselijke middenstand die door het invoeren van de wietpas in 2012 veel omzetverlies constateerden..! Erger nog, er bloeide een straathandel op die behalve cannabis ook harddrugs aan toeristen en ingezetenen aanbood, dit gepaard gaande met veel agressie en geweld.
Opvallend is dat in de plaatsen 'boven de rivieren' die de uitvoering van de wietpas weigerden uit te voeren geen problemen zijn waargenomen en ook geen straathandel is uitgegroeid. De burgemeester van Amsterdam had een duidelijke visie die lijnrecht tegenover die van Opstelten stond, dermate sterk zelfs dat de minister de handdoek in de ring gooide en de handhaving aan de gemeenten zelf overliet. De Nederlandse hoofdstad is en blijft een internationale populaire plaats om een jointje te roken en dat was een goed besluit van de burgervader. De toeristenindustrie en middenstand zouden in no time op de fles zijn gegaan bij invoering en handhaving van de inmiddels beruchte wietpas. Een lidmaatschap en inschrijving zijn inmiddels landelijk van de baan, maar de beperking van niet ingezetenen om een zakje wiet in de koffieshop te kopen blijven overeind in een halsstarrig Maastricht.
De Belgische en Duitse buren moeten door de koffieshops worden geweerd en zij mogen niet aan hen verkopen. De shops die weigeren te discrimineren en die toch de 'buitenlanders' binnenlieten worden gesloten. Met alle gevolgen van dien. De straathandel loopt nu de totaal uit de hand en de burgers voelen zich niet meer veilig. De eens zo gemoedelijke Limburgse sfeer is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor angst en agressie, enkel en alleen omdat een weerbarstige burgemeester en een gefrustreerde en een door wiet geobsedeerde minister weigeren hun ongelijk toe te geven en onverdroten, tegen beter weten in hun zin doordrijven. Hoes had al berekend dat er tientallen miljoenen in de zakken van criminelen verdwijnen, maar hij schijnt niet berekend te hebben wat voor inkomsten hij misloopt bij legalisering en belastingheffing over deze bedragen en wat dat voor de middenstand van de stad zou betekenen.
De bestuurders lijken te vergeten dat ze een functie van volks-VERTEGENWOORDIGER hebben, ze bestaan bij de gratie van het volk dat ze dienen te dienen en te vertegenwoordigen....De stem en de wil van de massa is vele malen krachtiger dan de individuele wensen van één ambtelijk persoon.
De ogen van de gehele wereld zijn momenteel, in afwachting, gericht op de uitslag van 'een regeling' in Limbur..
Gedoogpartner, gedoogbeleid, gedoogonzin. Laat het wietbeleid maar eens een flink item zijn bij de komende verkiezingen.....
Tenslotte wil ik nog gezegd hebben dat ik vind dat Cannabis niet thuishoort in het rijtje 'drugs'.. Veel eerder zou ik daar tabakswaren en alcohol onder zien geplaatst en niet een gewas waarvan al eeuwenlang de medicinale werking bekend is....
Ik ben pas tevreden als ik op de zaterdagmarkt tussen de tomaten en de komkommers vers gedroogde takjes White Widow en K2 zie liggen...
No comments:
Post a Comment