Mijn vader die al die mooie verhalen zo had gelezen en aangehoord, besloot na aandringen van mij, voor een aantal maanden over te komen en me gezelschap te komen houden in Garden Coast.
Troep op het strand na een typhoon..
Het was even wat rustiger met het filmgebeuren, dus ik had lekker de tijd om er met die ouwe op uit te trekken. Met een rondje Manila ben je toch wel een paar dagen zoet. Daarna was het tijd om wat meer van het land te zien.
De tocht over de rapids met een 'banca' vond hij wel wat en hij kon me geen ongelijk geven dat ik in deze omgeving een poosje had willen wonen.
Ik had een hele reis voor hem in petto, allereerst naar Baguio, een kleine 300 km naar het noorden en op een hoogte van zo'n 1500m.
De meeste tijd van deze meer dan 6 uur durende tocht zat in het laatste gedeelte, waar smalle bergpassen en haarspeldbochten de boel flink vertraagden. Maar de aanblik vanuit de bus wanneer je even boven de wolken bent en de diepe afgronden die links of rechts aan je voorbijgaan, maken veel goed. Met het vliegtuig is het maar 45 minuten, maar dan mis je al dit moois. Omdat de temperatuur hier bijna 10 graden lager is dan in Manila, is het er vooral tijdens de hete zomer het 'overzomeringsgebied' van de regering. Maar ook zo'n kwartmiljoen andere vakantiegangers verpozen hier graag tijdens de tropenhitte. De bevolking van de stad is dan zomaar verdubbeld. Voor de meeste toeristen is een vervolgtrip naar Banaue en Sagada in de Mountain-province een stap te ver. Nog 'ns 6 uur in de bus is voor velen nèt iets te veel van het goede. Pa vond het best en liet de regie aan mij. Ik was hier een paar jaar eerder al geweest en had ons verblijf in Sagada zo gevonden, zo groot is het bergplaatsje tenslotte niet. De omgeving is ook niet onbekend om de productie van marihuana. Hele velden met buitenwiet zijn hier te vinden. Een kilo kostte toen nog geen $20... ...maar goed. 
Banaue dus met de wereldberoemde rijst-terrassen langs de berghellingen. Een ingenieus systeem van bewatering laat bergriviertjes door de trapsgewijs aangelegde velden lopen.
De reden dat mensen toch doorreizen naar de bergprovincie is het prachtige grottenstelsel bij Sagada en de hangende doodskisten die daar een lugubere trekpleister vormen.
De kisten ( met inhoud ) zijn geplaatst op richels langs de rotswand. Sommigen liggen op een plek dat je je afvraagt hoe ze die daar hebben kunnen krijgen
.
Een paar kisten staan, geopend, op een bereikbare rand en bieden een blik op hun, door de tand des tijds aangetaste inhoud.
Och, wie wat bewaart....
Er stond ons een reis van 12 uur terug naar Manila voor de boeg, en we konden nog net één van laatste bussen naar Naic pakken.
.
No comments:
Post a Comment